Hoi iedereen!

Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb en ik heb in die tijd weer heel wat meegemaakt.

Ik had iets gelezen over een Nederlands restaurant hier die ook bitterballen heeft. Toen ik dat aan Amber (ook uit Nederland) vertelde, kregen we daar allebei heel erg zin in, dus we besloten daarheen te gaan. Het was in een buurt waar we allebei nog nooit eerder geweest waren, dus het was nog even zoeken. Onderweg in de bus reden we nog langs en ander Nederlands restaurant die open was, maar omdat we niet zeker wisten of die ook bitterballen verkoopt, reden we toch verder. Uiteindelijk hadden we het restaurant om 2:50 gevonden, maar helaas, hij sloot om 2:30. Toen gingen we naar het restaurant die we onderweg tegen waren gekomen, maar toen we daar aankwamen, was ook die opeens gesloten. Daar ging onze bitterballen droom… Toen gingen we maar naar een winkelcentrum in Richmond waar we de rest van de dag doorgebracht hebben. Om de dag goed af te sluiten, gingen we daar ook wat eten en hebben we nog een warme chocomel gedronken bij de Blenz coffee waar Larissa aan het werk was.

De dag daarna kreeg ik een smsje van Loretta, een salsa vriendin van hier, of ik zin had om die avond met haar en een gezamelijke vriend van ons Jason naar een salsa feestje te gaan. Dat was weer een hele gezellige avond geworden. Na het feestje kon ik met de auto naar huis gebracht worden, maar onderweg kwamen ze opeens op het idee om nog even cheesecake te gaan eten. Toen ik vertelde dat ik nog nooit eerder cheesecake gegeten had, stond het plan vast. Ik móést het gaan proberen! Even later zaten we daar dan, om 1 uur ’s nachts nog aan de cheesecake.

De volgende dag was het oudjaarsdag. Iedereen was druk bezig met zijn feestjes plannen, maar ik had besloten te gaan werken die avond. Dat was geen goede keuze. Het heeft me wel heel veel geld bespaard en opgeleverd, maar om oud&nieuw door te brengen met collega’s die ik maximaal 1 keer eerder had gezien en daarna rond 4 uur in een leeg huis aan te komen is toch niet zo heel leuk. Van tevoren werd er ook gepraat over een after party voor het personeel na de shift, maar die is er nooit gekomen. We mochten wat champagne drinken en toen werden we door taxi’s betaald door het casino (waar ik die nacht had gewerkt) weer naar huis gebracht.

De eerste dagen van het nieuwe jaar heb ik voornamelijk doorgebracht met het zoeken van werk. Ik heb nog steeds mijn baantjes bij Planet Veg en EWR, maar allebei hebben ze niet veel werk op het moment, dus ik ben nu op zoek naar een full-time baan en dan wil ik weggaan bij Planet Veg. Maar het is moeilijker dan ik dacht om hier werk te vinden. Ik heb ook nog twee kamers bekeken, want ik ben nu echt van plan om uit het Staff House te gaan, maar die gingen het allebei niet worden.

Op woensdag had ik een afscheidsfeestje van Bruno. Hij ging op vrijdag weer terug naar Brazilië. We begonnen het feestje in zijn appartement en later gingen we met zijn allen naar een club Caprice. We hadden vrijkaartjes voor Caprice, die geldig waren tot half 11. We kwamen daar aan om kwart over 10, maar vervolgens lieten ze ons een kwartier buiten voor de deur wachten en toen we eindelijk naar binnen mochten, was het al half 11 geweest, dus waren de vrijkaartjes niet meer geldig. Typisch de manier hoe dat hier gaat… Maar alsnog was het een hele leuke avond geworden.

De dag daarna ging ik weer naar een salsa feestje. Ik heb daar de barman en dj al een tijdje geleden leren kennen en zij wilden mij na afloop naar huis brengen. Weer gingen we niet direct door naar huis, want ze hadden honger. Ik zat dus alweer ’s nachts in een restaurant na een salsa feestje, het lijkt wel een standaard patroon te worden!

Op zaterdag had ik weer een shift van EWR, deze keer was het in een hotel in Burnaby, een plaatsje naast Vancouver. Tot nu toe heb ik alleen nog maar diners gelopen, maar nu moest ik garderobe doen. Helaas was het daar erg rustig, omdat veel mensen gewoon in het hotel zaten en dus geen jas mee hadden. Ik had dus niet veel meer te doen dan een praatje maken met de mensen die voorbij liepen. Wel had ik een leuke fooi binnen gesleept, dat was dan wel weer leuk!

Ik heb die week ook met Amber gezocht naar een appartement. We hebben besloten om samen wat te gaan zoeken, want zij wil ook uit het Staff House, en dan is het toch leuker om samen ergens heen te gaan, dan alleen ergens een kamer te hebben. We hadden er een gevonden die ons wel leek, dus daar zijn we de week daarna heen gegaan. Het zag er allemaal heel mooi uit, maar toen we een paar dagen later opbelden om het te bevestigen, was het helaas al verhuurd.

Op zaterdag was het weer tijd voor een Staff House Party. Ik had een collega van het casino uitgenodigd en zaterdag middag kreeg ik opeens een smsje van hem of we een gratis dj wilden op het feest. Een vriend van hem vindt het leuk om muziek te draaien en dat wilde hij die avond wel op ons feestje komen doen. Dat was dus goed geregeld! Het was weer een geslaagd feestje. Er waren ongeveer 100 mensen gekomen. We hadden nog een verrassing voorbereid, de dag daarvoor hadden we een hele boel ballonnen opgeblazen en in een aparte kamer gestopt. Die kamer hadden we helemaal afgesloten. Om 12 uur riepen we iedereen naar de woonkamer en toen deden we de deur van de ballonnen kamer open, zodat alle ballonnen naar de woonkamer kwamen. Dat was een leuk idee, iedereen reageerde er erg enthousiast op! De volgende dag troffen we 2 kappote deuren aan en een enorm gat in de muur, maar toch was het een geslaagd feest!

Zondag ging ik even koffie drinken en de stad in met Larissa. Daarna gingen we wat eten bij de Japanner. We hadden voor de all you can eat menu gekozen. Het was allemaal zo lekker, dat we maar bleven bestellen. Na het eten zou Larissa nog mee naar huis komen, maar blijkbaar hadden we toch iets te veel besteld, want we waren allebei zo misselijk, dat we allebei liever op bed gingen liggen. De volgende keer moeten we dus toch maar wat rustiger aan doen met het eten!

Deze week heb ik voornamelijk besteed aan het zoeken van werk. Helaas tot nu toe nog zonder resultaat.

Morgen ga ik naar het vliegveld. Mijn vader en Joyce komen ’s middags aan in Vancouver!! Ik heb er al veel zin in en het beloven twee mooie weken te worden! Daarna komt zeker weer een verhaaltje.

Liefs Lindsey.