Hoi iedereen!

De afgelopen weken waren een paar leuke weken. Ik kreeg bezoek uit Nederland: op vrijdag, 2,5 week geleden, kwamen mijn vader en Joyce aan in Vancouver. Ik ging natuurlijk naar het vliegveld toe om ze op te halen. Toen ze aangekomen waren, gingen we de huurauto ophalen en toen naar het hotel waar ze de eerste paar dagen zouden overnachten. Die avond hebben we niet veel gedaan, we gingen even wat eten en toen werd ik naar het staff house gebracht (wel luxe om niet op de bus te hoeven wachten, maar gewoon in de auto te kunnen stappen!)

De dag daarna ging ik de stad laten zien. We hebben heel wat gelopen die dag! We zijn langs het strand geweest, bij de haven, bij Canada place, bij het Pan Pacific hotel waar ik een aantal keer heb gewerkt, langs de beroemde Steamclock, enzovoort. De dag was zo voorbij! ‘s Avonds moest ik werken in een hotel in Burnaby, een plaatsje naast Vancouver. Ik had daar al eerder gewerkt en toen deed ik garderobe, wat op dat moment best saai was, omdat het zo rustig was. Deze keer werd mij weer gevraagd of ik de garderobe wilde doen en nu was het een stuk leuker. Het was heel erg druk die avond, er was niet eens genoeg plaats voor alle jassen. Er liepen constant mensen langs die even stopten om een praatje te maken en ik had heel erg veel fooi gekregen. Dat was dus een goede en gezellige avond!

De volgende dag was het helaas slecht weer. Het regende en was erg koud (maar niet zo koud als in Nederland op dit moment). In het bekende Stanley Park zit een overdekt aquarium, dus we besloten daarheen te gaan. Later op de middag gingen op weg met de skytrain, een soort van metro, maar dan rijdt die voor een deel ook hoog boven de grond. We gingen naar het casino, waar ik een aantal keer heb gewerkt. We zijn niet gaan gokken, maar het was leuk om te kunnen laten zien waar ik werk en wat ik dan allemaal doe.

De dag daarna was het nog steeds niet zo'n heel erg lekker weer, maar gelukkig was het wel droog. Deze dag gingen we naar the Capilano Suspension Bridge, een brug heel hoog boven de grond, midden in een bos. Het was in Noord-Vancouver, dus op de weg erheen moesten we over een andere bekende brug van Vancouver rijden, de Lions Gate Bridge. Toevallig had ik niet heel lang voordat ik naar Vancouver vertrok met Marije de film Final Destination 5 gekeken, en een deel van die film was bij deze brug opgenomen (in de film stortte hij in, toen wij erover reden gebeurde dat gelukkig niet). ‘s Avonds moest ik weer werken in Planet Veg. Mijn vader en Joyce brachten me erheen en kwamen ook even mee naar binnen om het te zien. Toen ze net weg gingen en ik klaar was om te beginnen met werken, vroeg mijn baas opeens of ik geen zin had om met hun mee te gaan. Ik had die avond eigenlijk helemaal geen zin om daar te werken, dus dat kwam mooi uit! Ik mocht dus gelijk weer weg! We zijn die avond verder niet meer ergens heen geweest, we maakten er een rustig avondje van en zaten gezellig tv te kijken in het hotel.

Dinsdag was het de dag om naar Whistler te gaan! We vertrokken ‘s ochtends al redelijk vroeg. De weg van Vancouver naar Whistler is een hele mooie weg. Ik heb daar alleen niet alles van meegekregen, want onderweg was ik nog even in slaap gevallen. Toen ik wakker werd was er opeens geen regen meer maar sneeuw en overal waar ik keek was het wit! We gingen even inchecken in het hotel en daarna gingen we naar het dorp toe om dat te verkennen en om ski en snowboard spullen te huren. Die avond merkte ik dat het wel lekker was om even weg te zijn uit het staff house. Nu had ik tenminste een goede douche (waar ik zo lang onder kon staan als ik wilde, ik hoefde hem even niet te delen met nog 5 andere mensen) en een heerlijk bed en het was schoon!

De vier dagen die volgen zijn we gaan snowboarden. Het was een erg mooi gebied met goede sneeuw. Het weer was niet perfect. Vooral als we ver naar boven gingen was het erg koud met veel wind. En het sneeuwde bijna elke dag. Maar het was heel erg leuk om daar eens gesnowboard te hebben! In Whistler was een pub genaamd Amsterdam. Voor de grap ging ik even op de menukaart kijken of ze daar ook bitterballen verkochten, en ja hoor, het stond op de kaart! Die moesten we dus even uitproberen! Helaas waren het niet de echte Nederlandse bitterballen, deze waren lang niet zo goed als die we in Nederland kennen.

Zondag was het weer tijd om terug naar Vancouver te gaan. We gingen eerst naar het hotel waar mijn vader en Joyce de rest van de week zouden verblijven. Daar gingen zij even inchecken en hun koffers naar de kamer brengen. Daarna gingen we wat eten in de stad. Na het eten gingen we naar een ijssalon, waar ze het lekkerste ijs hebben dat ik ooit heb gegeten. Toen we onderweg daarheen waren, zagen we een zwerver lopen met een apple laptop. Ik zei toen nog: 'Hoe kan zo'n man nou een laptop hebben!' Maar later kwam ik erachter hoe dat kon. Toen we terug kwamen op de hotelkamer hadden we een voicemail bericht van de receptie van het hotel. Er was ingebroken in onze auto die in hun parkeergarage stond en er was een roze koffer uit de auto gehaald. Dat was mijn koffer. We gingen gelijk naar de receptie toe en daar kwam een medewerker van het hotel aan met mijn koffer. Hij vertelde dat ze hem open hadden gevonden, dus ik moest even kijken of ik iets miste. Ik dacht meteen aan mijn laptop, die ik daarin had gedaan en inderdaad, toen ik mijn koffer ging controleren, zat die er niet meer in. Heel toevallig liep die zwerver die we ongeveer een uur daarvoor op straat zagen met precies dezelfde laptop als ik had, dus ik weet bijna wel zeker dat dat die van mij was. Er was een raam van de auto ingeslagen en toen wij de politie en het autoverhuurbedrijf gingen bellen, zouden de mensen van het hotel het raam met plastic dicht maken, want we konden pas de volgende dag naar het autoverhuurbedrijf toe. Toen we even later weer naar de auto gingen om mij naar huis te brengen, was dat plastic open gescheurd. Blijkbaar is er nog een tweede keer geprobeerd in te breken, maar toen hadden we gelukkig niks meer in de auto zitten. Toen ik thuis kwam, was er een nieuw kamergenootje gearriveerd, Victoria. Een erg aardig en gezellig meisje, ik kan het heel goed met haar vinden!

De volgende dag hadden we lekker uitgeslapen en daarna de rest van de middag besteed aan het zoeken van een nieuwe laptop. Dat was gelukt, dus ik had diezelfde avond al weer een andere! Alleen kan ik helaas alle gegevens die op die andere laptop stonden niet meer terug krijgen. ‘s Avonds gingen we naar een pub waar je poutine kan eten. Dit is een typisch Canadees gerecht met friet, vlees, kaas en een bepaald sausje, allemaal door elkaar. Het klinkt niet echt smakelijk, maar het scheen heel goed te zijn, dus dat moesten we toch maar proberen. En wat ik erover had gehoord was waar, ik vond het erg lekker!

De dag daarna gingen we naar Metropolis, een heel groot overdekt winkelcentrum in Burnaby. Daar waren we de hele dag gebleven.

De volgende dag gingen we weer wat van de stad bekijken. We zijn eerst naar China Town gegaan, waar we nog in een mooie Chinese tuin konden en daarna naar Granville Island, een klein eilandje onder de brug die naar downtown leidt. Op de terugweg gingen we met een hele kleine ferryboot weer terug naar downtown.

Daarna was het helaas al de laatste volle dag dat mijn vader en Joyce in Vanouver waren. We gingen die dag eerst naar het Queen Elizabeth Park, mijn favoriete park in Vancouver. Vanuit dat park heb je een heel mooi uitzicht op het hele centrum van Vancouver. ‘s Middags had ik een afspraak om samen met Victoria een appartement in het centrum te gaan bekijken. Daarna ging ik weer naar mijn vader en Joyce toe en toen gingen we naar Stanley Park. Daar hebben we de beroemde totempalen bekeken en we zijn er even rondgelopen. Op dat moment ging de zon onder, dus dat zag er erg mooi uit. Daarna gingen we uit eten en na het eten zijn we weer terug gegaan naar Queen Elizabeth Park. In het donker was het uitzicht op downtown Vancouver namelijk nog mooier, dus dat wilden we ook nog even zien.

Op vrijdag was het weer tijd voor mijn vader en Joyce om weer terug naar Nederland te gaan. Ze zouden ‘s middags om kwart over 4 vliegen, maar toen we op het vliegveld aankwamen, bleek dat ze vertraging hadden tot half 7. Ze gingen eerst even inchecken en hun koffers afgeven en toen besloten we om in de tussentijd nog even wat te gaan doen. We gingen weer naar downtown, daar is namelijk een uitkijktoren waar we nog wel even in wilden gaan. Daarna gingen we terug naar het vliegveld even lunchen en toen was het toch echt tijd om gedag te zeggen. Ik heb 2 hele leuke en gezellige weken gehad met mijn vader en Joyce, ik vond het heel erg leuk dat ze gekomen waren! Die avond ging ik naar het appartement van Biret en Birgitte, twee meisjes die ook een tijdje in het staff house hebben gewoond. Met nog een paar andere meiden hebben we er een leuk meidenavondje van gemaakt bij hun thuis en later in de stad.

Op de volgende dag hadden Victoria en ik een afspraak met de house manager van het appartement wat we hadden bekeken. We hadden besloten om het te nemen, dus het was tijd om het contract te tekenen. Het is nu dus officieel, 1 maart ga ik verhuizen. De locatie van het appartement is echt perfect, het is midden in downtown, bijna alles is op loopafstand. We zitten op de 22e verdieping van het gebouw. Het is niet erg groot, want het is een twee persoons appartement en we delen het met 4 meiden. Ook hebben we geen eigen slaapkamer, Victoria en ik gaan er een delen. Maar ik kijk er al heel erg naar uit om daar te gaan wonen! We hebben zelfs een inloopkast die Victoria en ik maar met z'n tweeën hoeven te delen. ‘s Avonds was het weer tijd voor een feestje. Tegenover ons huis zit nog een studentenhuis en zij gaven een house party en hadden het staff house daarvoor uitgenodigd. Het feestje begon bij ons thuis, daarna gingen we naar het andere studentenhuis toe en toen we terug kwamen in het staff house, ging het feestje daar nog even door. Het was zeker een geslaagde avond. Veel mensen vonden het blijkbaar zo gezellig dat ze niet meer weg wilden uit het staff house, want toen ik de volgende ochtend wakker werd, kwamen er opeens allemaal mensen tevoorschijn die overal in het huis hebben geslapen. Toen gingen we ons allemaal klaarmaken om weer naar een pub te gaan, want daar werd de finale van de superbowl uitgezonden. We moesten er al vroeg heen, omdat we met een grote groep waren en anders hadden we geen tafel, dus om 1 uur zaten we er al en de wedstrijd begon pas om half 4. Ondanks dat iedereen wel een beetje brak was en ik eigenlijk niks van het American football begrijp, was het toch erg gezellig. Na de wedstrijd ging ik nog wat eten met Amber, Biret en Birgitte en toen weer terug naar huis. Daar dachten Victoria en ik vroeg te gaan slapen, maar de avond verliep toch iets anders dan we hadden verwacht. Een van de jongens uit het huis kwam namelijk erg dronken thuis en hij was zo verschrikkelijk hilarisch, dat we de volgende 3 uur niks anders meer konden dan lachen. Uiteindelijk hebben we hem zijn bed in gesleept en was het voor ons toch ook wel tijd om te gaan slapen.

Het is een erg lang verhaal geworden deze keer, maar ik had ook erg veel meegemaakt! De volgende keer hou ik het korter!

Liefs Lindsey.