Mijn laatste Vancouver blog.

Hoi iedereen!

Inmiddels ben ik alweer weg uit Vancouver, maar hier is dan toch nog een sterk ingekort bericht over mijn laatste 2 maanden in deze prachtige stad. In mijn laatste blog had ik geschreven dat mama en Tina mij bijna zouden komen opzoeken. Op 15 mei kwamen ze aan om hier voor 10 dagen te blijven. We hebben in die dagen heel erg veel gedaan. We hebben voor een middagje een fiets gehuurd, zijn naar Stanley Park geweest, naar English Bay, naar Granville Island, naar de bioscoop en we zijn gaan shoppen en heel wat keren uit eten geweest. Wat ook erg leuk was, was dat mama jarig was in Vancouver! Ik had als verrassing 's ochtends een ontbijtje van de room service laten bezorgen en kwam later zelf met een taart met brandende kaarsjes de kamer binnen. Na het onbijt had Tina een auto gehuurd en gingen we naar Vancouver Island. Ik was daar nog niet eerder geweest, maar wilde er nog wel graag naartoe, dus dat was voor mij ook erg leuk. De volgende dag gingen mama en Tina helaas weer naar huis. Een week later was er weer een afscheidsmoment. Toen was het tijd voor Victoria, mijn kamergenootje, om Vancouver te verlaten. Ze had nog een leuk afscheidsfeestje gegeven (een gemaskerd feestje) en een afscheidsetentje. Ik vond het erg jammer dat ze weg ging, ons appartementje was daarna niet meer hetzelfde!

Ik was op dat moment al druk bezig met een vakantie uit te zoeken. Ik wilde eigenlijk op een cruise gaan, maar dat kon ik niet alleenboeken onder 21 jaar. Uiteindelijk had ik een mooie deal in Cuba gevonden, en dat had ik dan ook geboekt. Op dat moment had ik nog minder dan een maand in Vancouver en die tijdi s heel erg snel gegaan.

Op het werk, zowel bij White Spot als bij EWR, was het enorm druk, dus ik heb hele lange dagen gemaakt en elk moment dat ik niet moest werken had ik wel met iemand afgesproken, of was er een feestje, een filmavondje, enz. Zo gingen de dagen dus heel snel voorbij.

Mijn laatste dagen in Vancouver waren nog een paar hele leuke. Ik had donderdag een afscheidsborrel gepland. Het was erg gezellig, veel mensen waren gekomen. Van Oksana (collega van EWR), had ik een Canadese vlag gekreegn en een marker, zodat iedereen er wat op kon schrijven. Dat is een heel leuk aandenken om mee naar huis te brengen. De dag daarna had Kirin (collega van White Spot), nog een leuk uitje met de collega's geregeld voordat ik weg was. We zijn eerst uit eten geweest bij Earls, de plek waar ze de lekkerste Bellini's hebben! En daarna gingen we naar de film. De dag daarna, op zaterdag, was mijn laatste shift bij White Spot. 's Avonds was ik er nog even terug gegaan omdat ik nog een referentiebrief zou krijgen en ik ook nog een cadeautje voor mijn collega's had. Ik mocht er dineren op de kosten van de manager en kreeg zelfs nog een fles wijn mee naar huis. Daarna was het daar dan ook echt het moment om afscheid te nemen. Ik heb er een hele leuke tijd gehad met geweldige collega's, die ik niet snel meer zal vergeten. Op zondag was het Canada Day, een nationale feestdag. Die dag was ook de finale van het EK, dus dat ben ik eerst gaan kijken met Esther. En daarna gingen we de stad in. Een groot deel van de stad was helemaal afgezet voor verkeer, want overal stonden kraampjes en er was een enorme parade. De dag werd afgesloten met een vuurwerkshow boven het water. Het was erg leuk dat ik deze dag nog mee kon maken. En toen kwam maandag, mijn laatste dag voor mijn reis naar Cuba. Op deze dag heb ik mijn koffers gepakt, wat praktische dingen gereegld, koffie gedronken met EWR-collega's en ik ben langs Esther gegaan om daar 1 van mijn koffers te laten. Daarna was ik nog met Jan-Peter naar West Vancouver geweest, hebben we wat gegeten en een filmpje gekeken. En toen zat deze laatste dag er toch echt op.

Ik kan nu terug kijken op een geweldige reis. Ik heb het super gehad hier. En natuurlijk waren er ook wat mindere momenten, maar alle leuke tijden doen me die snel vergeten. Ik ben erg blij dat ik ervoor gekozen heb om naar Vancouver te gaan. Ik heb geweldige mensen ontmoet, in 1 van de mooiste steden van de wereld mogen wonen en ik heb een onvergetelijke tijd gehad. Ik heb er een tweede thuis bij, ook al ga ik de stad nu verlaten.

Bedankt iedereen die heeft bijgedragen mijn verblijf hier te maken zoals die was. You're the best, all of you! Ik zit inmiddels al in het zonnige Cuba. Maar Vancouver, I'll be back! (Ook al is dat voorlopig maar voor 1 dagje). En Nederland, tot snel!!

Liefs Lindsey.

Bingo! Geaccepteerd voor de hogere hotelschool!

Hoi iedereen!

Ik had net bijna mijn hele blog geschreven en toen met 1 verkeerde muisklik was alles weer weg. Dat wordt dus weer lekker opnieuw beginnen..

Ik schrijf de laatste tijd heel wat minder dan in het begin, maar nu is het wel erg lang geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Dat komt omdat ik niet echt meer weet waar ik over moet schrijven. Het is inmiddels gewoon het 'normale' leven geworden hier. Ik ga werken, ik ga uit,ik spreek af met vrienden/vriendinnen. Niet erg interessant om dat elke keer weer opnieuw te lezen. De afgelopen weken ben ik naar de bios geweest, naar Titanic in 3D, ik heb een aantal filmavondjes gehad, er zijn weer een aantal house party's geweest,ik heb een broodje kroket gegeten met Esther (ook uit Nederland) in the Dutch Store, Victoria's zus is hier 2 weekjes op bezoek geweest en nog wat minder leuks: ik heb ook nog 4 dagen ziek op bed gelegen.

De Dutch Store was in New Westminster, zo'n 45 minuten rijden met de skytrain vanaf Downtown Vancouver. Het was erg leuk om daar even heen te gaan, ze hadden er allemaal producten vanuit Nederland geïmporteerd, dus zelfs met Nederlandse etiketten erop! En ik heb al die tijd dat ik hier ben nog geen kroket gezien (op een portie mislukte bitterballen in Whistler na), dus dat was genieten! Nadat ik het broodje kroket naar binnen gewerkt had en een pak Venz hagelslag had ingeslagen, hadden we wel zin in een lekker wijntje. Het probleem was dat New Westminster een nogal stil dorpje is, dus het was nog even zoeken waar we dat konden krijgen. Uiteindelijk hadden we een pub gevonden. De gemiddelde leeftijd lag alleen wel 'iets' hoger dan onze leeftijd. De jongste in de pub, op ons na, was zeker al in de 60. Maar wij hadden ons wijntje en we hadden zelfs nog even mee gedaan met de bingo die in de pub bezig was, dus voor ons was het helemaal goed. Het beste was nog dat het heerlijk weer was die dag, dus mijn jas kon lekker thuis blijven!

Ik ben intussen ook bezig geweest met het inschrijven voor de hogere hotelschool in Maastricht. Ik heb eerst twee testen op internet moeten maken, 1 voor intelligentie en een andere voor persoonlijkheid. Daarna moest ik een motivatiebrief schrijven en als laatste had ik een interview via skype. Een paar dagen na het interview kreeg ik een mailtje dat ik was aangenomen!!

En ik heb nog meer leuk nieuws: over 2 weken komen mijn moeder en een vriendin van haar, Tina voor 10 dagen naar Vancouver. Ik kijk er al naar uit!

De volgende keer zal ik niet zo lang meer wachten met schrijven!

Liefs Lindsey.

Een lekker lui dagje na een aantal drukke weken.

Hoi iedereen!

Het is weer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog geschreven heb. Het waren een paar drukke weken! Bij allebei mijn baantjes was het erg druk, dus ik heb veel shifts gewerkt. Vandaag is mijn eerste vrije dag in een lange tijd, dus daar ben ik ook optimaal van aan het genieten. Ik heb heerlijk uitgeslapen en het enige waar ik de deur voor ben uit geweest, was om geld te pinnen en soep te kopen. En dat is allemaal ook zo heerlijk dichtbij huis, nu ik in het centrum woon. Als Victoria zo thuis komt van werk, gaan we gezellig een filmpje kijken. Een lekker lui dagje dus vandaag. Maar ik ben niet alle dagen zo lui hoor!

Een aantal weken geleden was Biret jarig. We gingen met een groepje meiden uit eten in een Japans restaurant en daarna wilden we uit gaan. In de club waar we heen wilden, moesten we 15 dollar entree betalen en dat vonden we te veel voor een rustige dinsdag avond. We wilden ergens anders heen gaan, maar toen hoorden we dat we op internet ons zelf op de gastenlijst konden zetten. Dat hadden we gedaan, maar het bleek dat als je op de gastenlijst stond, dat je dan alleen sneller naar binnen kon, maar nog steeds moesten we de 15 dollar entree betalen, dus uiteindelijk gingen we toch ergens anders heen. 2 dagen later had ik met Larissa afgesproken, want ze ging dat weekend weg uit Vancouver. Ze smste dat ze met wat collega's in een pub was en toevallig was dat dezelfde pub als waar we met Biret's verjaardag eindigden. Ik ben daar dus weer heen geweest. Na een tijdje gingen we naar een andere pub. Toen die sloot wilden we naar huis gaan, maar onderweg liepen we langs een club waar op dat moment een besloten verjaardags feestje was. Buiten stonden een aantal meiden die ons zowat smeekten om daar naar binnen te gaan. We konden gratis drinken krijgen en het was er helemaal geweldig volgens hun. We gingen naar binnen en er waren zo'n 10 mensen op het hele feestje. Ik had medelijden met de jarige! Daarom wilden ze dus zo graag dat we daarheen gingen! De volgende dag ging ik even wat drinken bij Esther thuis. We besloten het gewoon op een rustig avondje te houden. We gingen een filmpje kijken, daarna nog een filmpje en daarna nog een. Toen alle filmpjes afgelopen waren, was het opeens alweer 7 uur de volgende ochtend. Toen besloten we maar ergens wat te gaan ontbijten, boodschappen te doen en daarna lekker te gaan slapen. Helaas waren dat voor mij maar een paar uurtjes, want die middag mocht ik weer lekker werken. Het waren een aantal vermoeiende, maar erg gezellige avonden!

De week daarna op maandag moest ik weer werken bij White Spot. Toen ik aankwam, zag ik een brandweerauto voor de deur staan. Ik wilde gewoon via de hoofdingang van het restaurant naar binnen gaan, maar die deur zat op slot. Ik ging naar de achteringang, dan moet ik via de keuken het restaurant in en er kwam meteen een hysterische manager naar me toe dat ik zo snel mogelijk de keuken moest verlaten. Uiteindelijk bleek er een kleine brand in de keuken te zijn. Het was niet ernstig, niemand was gewond, maar van de brandweer moesten alle gasten het restaurant verlaten en al het personeel moest de keuken verlaten. De eerste anderhalf uur van mijn shift bleven we gesloten, want eerst was er dus de brandweer, daarna moest er een inspectie bij komen en daarna moest het keuken team het allemaal schoonmaken. Mijn manager zei dat ik maar wat koffie moest gaan drinken en lekker relaxen totdat we weer open gingen. Dat was dus makkelijk geld verdienen! Het vuur bleef me achtervolgen, want 2 dagen later om 5 uur ‘s ochtends ging in ons appartement het brandalarm af. Er was ergens op de 17e verdieping een brand. Ook dat was niet ernstig en er waren geen gewonden, maar het was wel erg irritant om op die manier wakker gemaakt te worden en dan vervolgens 22 etages naar beneden te moeten lopen (we mochten geen gebruik maken van de lift..). Ik had dus gelijk mijn ochtend gymnastiek al gehad!

Amber en ik hadden al een tijdje het idee om marsmallows te gaan eten. Dat hebben we nu eindelijk gedaan. Ik had nog een kaarsje liggen en we hadden Japanse stokjes van ons Japanse huisgenootje en zo konden we dus de marsmallows maken. Het duurde een eeuwigheid voordat de marsmallow goed was, maar het is wel gelukt! Een paar dagen later hadden we een meidenavondje bij ons thuis. Iedereen wilde nog ons appartement zien, dus we besloten hier een filmavondje te houden. We wilden het die avond rustig houden, want de dag daarna was Sint Patricks day. We hadden allemaal al groene kleding en accessoires ingekocht en die ochtend om 11 uur zaten we al in de pub. Het was een hele leuke pub, het was erg groot en er waren heel veel mensen (en iedereen was in het groen). Buiten was de hele Granville street, een van de hoofdstraten in het centrum, helemaal afgesloten en daar stonden allemaal kraampjes en muzikanten.

Afgelopen vrijdag gingen we met de mensen van Internex uit eten in een mexicaans restaurant. We waren met een grote groep en het was erg gezellig, maar het restaurant was heel slecht. Het duurde heel erg lang voordat het eten kwam. Toen bleek dat ze maar het eten voor 6 mensen hadden, de rest moest nog langer wachten en kreeg het eten toen de eerste al bijna klaar waren. Veel mensen hadden het verkeerde gerecht gekregen, maar dit hebben we niet veranderd, omdat we niet nog eens zo lang wilden wachten. Uiteindelijk had iedereen wat te eten, behalve Petra. Ze kwamen haar vertellen dat haar gerecht nog wel even kon duren, dus dat heeft ze toen maar gecanceld. En alsof het nog niet slecht genoeg was, bij het betalen vroeg de ober aan Victoria waarom ze geen fooi had gegeven. Erg onbeleefd! Na het eten gingen we naar de pub The Cambie, want daar had Anna haar afscheidsfeestje. Morgen gaat ze weer terug naar Duitsland.

Gisteren had ik een training in the Pan Pacific. Ik was een uur te laat, want ik was ervan overtuigd dat het om 11 uur begon, maar toen ik aankwam, kon ik niemand vinden. Ze bleken al om 10 uur begonnen te zijn! Ik ben er dus zachtjes bij gaan zitten (erg slim, ik koos precies te tafel uit waar alle managers zaten), maar niemand had er gelukkig wat van gezegd. We kregen eerst een presentatie, daarna een tour door het hotel, daarna weer een presentatie, een hele uitleg over verschillende tafellakens die we hadden. Het was niet heel erg boeiend. Het laatste deel was wel erg leuk! Toen kregen we een soort kleine wijncursus en mochten we ook alle wijnen proeven! ‘s Avonds ben ik met Victoria, Gabriella en een aantal mensen van het staff house uit geweest naar de Roxy. Dit vind ik tot nu toe wel een van de leukste clubs hier en ook dit was weer een geslaagde avond. Ik ging iets eerder naar huis dan Victoria, maar toen Victoria thuis kwam had ze als verrassing een pizza meegenomen! Wat heb ik toch een geluk met mijn roomie!

Zoals ik eerder al zei, wordt het op het werk nu wat drukker. Ik heb nu een aantal keren voor EWR op een jacht gewerkt. Dat is erg leuk. We vertrekken dan meestal als het nog licht is en komen terug als het donker is. Het ziet er dan erg mooi uit om de stad vanaf het water te zien als het langzaam aan donker wordt. Komende week heb ik daar ook weer een shift.

Inmiddels is Victoria thuis gekomen en is het tijd om de film te gaan kijken. Tot snel weer!

Liefs Lindsey.

Verhuisd!

Hoi iedereen!

Ik ben verhuisd!! Sinds afgelopen donderdag woon ik in een appartementje midden in het centrum van Vancouver op 22 verdiepingen hoog. Het was nog wel een heel gedoe om met 2 koffers en 2 tassen van het staff house naar het nieuwe appartement te gaan, maar nu alles er eenmaal staat en ingericht is, maakt dat het zeker goed! Alles is nu dichtbij, voor de supermarkt hoef ik alleen maar de straat over te steken, er is een starbucks gelijk om de hoek, een tim hortons om de andere hoek, een bar en fitness in hetzelfde gebouw. Ik hoef nu niet meer overal de bus voor te nemen! Ik ben samen met Victoria (die ook mijn kamergenootje in het staff house was) in een kamer ingetrokken. Verder wonen hier nog een Japans meisje, maar die is altijd op school, in de bibliotheek of in haar kamer, dus die zien we niet zo vaak, en een Mexicaans meisje, die is erg aardig en had al hele plannen wat we allemaal samen konden gaan doen als huisgenootjes! Om te vieren dat we op ons nieuwe plekje waren, hadden Victoria en ik een fles champagne gekocht. Helaas konden we nergens glazen vinden, dus moesten we het uit koffie mokken drinken, maar daar werd de sfeer niet minder om!

Ik werk nu inmiddels 2 weken bij White Spot en vanaf vandaag heb ik eindelijk een naamplaatje met ‘Lindsey' erop, in plaats van ‘training'. Ik heb het er erg naar mijn zin. Het is een hele goede sfeer daar met allemaal leuke collega's en erg aardige managers! Een heel verschil vergeleken met Planet Veg, het was een goede keuze om daar weg te gaan.

Helaas waren deze laatste weken weer drie mensen weggegaan. David, onze house manager van het staff house, was dinsdag twee weken geleden terug naar Duitsland gegaan. En de zaterdag daarna was Sam terug naar Australië gegaan. Dat is toch wel een groot nadeel van allemaal internationale vrienden, het is elke keer weer moeilijk om gedag te zeggen. Een voordeel is wel, met allemaal vrienden in verschillende delen van de wereld, zijn er wel een aantal leuke vakantie plekjes om naartoe te gaan! We hadden de avond voordat Sam vertrok nog een leuk afscheidsfeestje. We hadden eerst met iedereen in het staff house afgesproken en daarna gingen we naar een erg gezellige club. Het was een hele leuke avond! Afgelopen zaterdag was Lydia, uit Nederland, terug naar huis gegaan. De woensdag daarvoor was haar laatste pub night en die was in een karaoke bar. We hadden toen besloten om met z'n allen een liedje te zingen voor haar afscheid, het was weer een gezellige pub night!

Verder hebben we nog een movie night gehad in het staff house. Ik heb koffie gedronken en bijgekletst met ex-collega's van Planet Veg. Ik heb friet gegeten bij een snackbar genaamd ‘Belgium fries'. Ze hadden patat met pindasaus (mijn favoriet), alleen daar kwam ik helaas pas achter toen ik al wat anders had besteld. Ik ben met Sam uit eten geweest. En we zijn nog een paar keer uit geweest met de mensen van internex.

Vandaag was een rustig dagje, maar voor de komende dagen staan alweer allemaal leuke dingen op de planning, ik heb er nu al zin in! Tot de volgende blog weer!

Liefs Lindsey.

Dagen vol met sollicitaties (en feestjes).

Hoi iedereen!

De afgelopen weken ben ik weer druk bezig geweest met het zoeken van werk. Ik heb dagelijks de advertenties op internet bijgehouden waar ze personeel zoeken en daar vele emails gestuurd, en ik heb (ondanks harde regenbuien en koud weer) heel wat door de stad gelopen om, als ik geluk had, een manager te kunnen spreken en hem/haar persoonlijk te vragen of ze nog personeel zochten (en ze met een brede glimlach ervan te overtuigen dat ik de geschikte kandidaat daarvoor ben). Helaas waren de managers vaker niet dan wel aanwezig en dan mocht ik een sollicitatie formulier invullen die ik samen met mijn cv bij iemand van het personeel af moest geven. Zij zouden het dan aan de manager doorgeven en die zou mij opbellen. Ik heb mijn telefoon de hele dag bij me, maar de enige telefoontjes die ik kreeg waren gewoon van vrienden of van het werk wat ik al had. Een paar dagen geleden veranderde dat opeens. Ik zat weer een aantal emails te versturen als reactie op advertenties op internet en opeens kreeg ik ook echt antwoord, een paar minuten nadat ik het mailtje had gestuurd! Of ik diezelfde avond nog kon komen voor een sollicitatie gesprek? Natuurlijk! En daar bleef het niet bij, op het moment dat ik het goede nieuws aan mijn kamergenootje Victoria aan het vertellen was, ging mijn telefoon. Het was de manager van een bekend restaurant hier, White Spot, of ik de dag daarna tijd had voor een sollicitatie gesprek. Een paar uur later ging alweer mijn telefoon en had ik nog een sollicitatie gesprek te pakken! Het eerst sollicitatie gesprek, waar ik nog diezelfde woensdagavond naartoe ging, ging het niet worden. Het was in een pub in het centrum en ze hadden maar twee shifts per week: vrijdag- en zaterdagnacht. Dan zou ik dus alle feestjes in de weekenden moeten missen en dat was het me niet waard. De dag daarna had ik mijn sollicitatie gesprek bij de White Spot en dat ging erg goed. De manager wilde wel zien hoe ik met de gasten van het restaurant om zou gaan, dus ik mocht de dag daarna, op vrijdag, terug komen voor een proefshift. In de bus terug naar huis werd ik weer gebeld. Nog een ander restaurant die mij wilde uitnodigen voor een sollicitatie gesprek op zondag. Ook die avond kreeg ik weer een telefoontje, van een Italiaans restaurant deze keer, of ik de dag daarna voor een sollicitatie gesprek kon komen. De dag daarna had ik dus eerst mijn proefshift bij de White Spot. In het sollicitatie gesprek had de manager gezegd dat hij deze shift even ging aankijken, maar na mijn shift nog een aantal andere sollicitatie gesprekken gepland had, dus dat hij het niet gelijk zou weten of hij me ook wilde aannemen. Maar toen ik klaar was met mijn shift, zei hij meteen al dat hij heel tevreden was en dat hij me graag wilde aannemen voor de baan als hostess! Hij wilde ook nog even met mij praten over mijn werk bij de banquets in de hotels. Deze vestiging van de White Spot zit toevallig bij een hotel in en vanuit dat hotel wordt de White Spot ook wel eens gevraagd om banquets te verzorgen. Aangezien ik daar ervaring in heb, wilde hij vragen of ik daar ook af en toe wat shifts in wilde doen. Dat wil ik natuurlijk wel! Veel later dan verwacht ging ik uiteindelijk weer weg en moest ik haasten naar het volgende sollicitatie gesprek bij de Sephora. Daar zou de training een half jaar duren en tegen die tijd ga ik alweer terug naar Nederland, dus dat is het niet geworden. Ik ging gelijk door naar mijn volgende sollicitatie gesprek, maar daar heb ik nog niks van gehoord. Het is ook redelijk ver met de bus, dus het is ook niet heel erg handig om daar te werken. De dag daarna had ik weer een shift in the Pan Pacific hotel. Ik was een paar dagen daarvoor al gebeld of ik geïnteresseerd was in een plaatsing in dat hotel en dat ik dan een training zou moeten doen, zodat ze in het hotel konden beslissen of ze me ook echt de plaatsing wilden geven. Maar tijdens mijn shift op zaterdag kwam er opeens een manager naar me toe die ik nog nooit eerder had gezien. Hij vroeg of ik Lindsey was en of het klopte dat ik naar de training voor de plaatsing wilde gaan. Toen ik dat bevestigde, vertelde hij me dat hij goed nieuws had: ze hadden tijdens deze shift al besloten dat ze me graag een plaatsing wilden aanbieden. Ik werk nu dus ook voor the Pan Pacific hotel, wat betekend dat ik meer shifts krijg, want het eigen personeel gaat altijd voor het personeel van EWR. Ik blijf ook nog wel bij EWR, want zolang ik ervoor zorg dat alle shifts van the Pan Pacific hotel voor gaan, kan ik ook nog in de andere hotels blijven werken. De volgende dag had ik mijn laatste sollicitatie gesprek. In dat restaurant waren die dag nog 4 andere sollicitatie gesprekken, dus de manager zei dat hij me aan het eind van de week zou laten weten of het wat gaat worden. Nog even afwachten dus. Ik moet natuurlijk nog even aankijken hoe het allemaal gaat lopen met de nieuwe baantjes, maar ik denk eigenlijk dat ik dat laatste baantje nu niet eens meer nodig heb. Het is nu ook eindelijk tijd om ontslag te gaan nemen bij Planet Veg! Morgen ga ik er even heen om dat te vertellen en dan ben ik daar eindelijk vanaf!

Ik heb de afgelopen weken natuurlijk ook nog andere dingen gedaan dan zoeken naar een baan. Ik ben weer naar twee pub nights geweest. Er zijn veel nieuwe Nederlandse mensen bij Internex aangekomen de laatste weken, dus dat was leuk om die op de pub nights te ontmoeten. Afgelopen woensdag was de laatste pub night van David, de huismanager van het staff house. Hij gaat morgen weer terug naar Duitsland. Hij is, samen met nog één andere Duitse jongen en een Italiaans meisje, de enige die nog in het staff house woont sinds het begin dat ik er kwam, dus het wordt wel raar als hij er opeens niet meer is!

Ook ben ik weer naar een salsa feestje gegaan met Larissa, alleen dat was deze keer niet zo'n groot succes. We besloten om er al vroeg heen te gaan en ook niet tot laat te blijven, want ik moest de dag daarna al om kwart over 7 op het werk zijn. We beseften alleen pas toen we elkaar zagen dat we misschien iets té vroeg hadden afgesproken. Het feest begint namelijk rond 9 uur en om half 7 hadden we al afgesproken. Het was wel een goede kans om weer even goed bij te praten, want we hadden elkaar alweer een tijdje niet gezien. Toen we uiteindelijk bij het salsa feest waren aangekomen, klonk het er wel erg stil. We liepen de zaal in en behalve 2 dames die aan de kant zaten, was het helemaal leeg! We twijfelden of we wel wilden blijven en op dat moment kwam Ajdin, die daar achter de bar werkt eraan. Hem had ik ook al een tijdje niet gezien, dus toen kon ik daar ook mooi weer even mee bijpraten, maar toen het een uur later nog steeds niet echt drukker was geworden, zijn we maar weer terug naar huis gegaan. Ik heb dus geen salsa gedanst die avond, maar wel heel wat bijgepraat.

Ik heb nog een aantal shifts in verschillende hotels gewerkt. Eén daarvan was weer in de Delta Burnaby hotel. Normaal duurt het ongeveer anderhalf uur om vanuit daar ‘s avonds weer thuis te komen, maar deze keer moest ik zo verschrikkelijk lang op mijn bussen wachten, dat ik pas half 3 thuis was, terwijl ik om 12 uur al klaar was met werken! En natuurlijk was ik precies die avond mijn ipod vergeten mee te nemen, dus ik had niet eens een gezellig muziekje tijdens het wachten.

Ik ben ook nog een aantal keer uit eten geweest. Ik ben met Amber naar een Japans restaurant geweest, waar we het all you can eat menu hadden genomen (en misselijk naar huis zijn gegaan, na iets te veel besteld te hebben) en we zijn een keer bij de White Spot gaan eten. En het was Valentijnsdag vorige week, dus toen ben ik ook uit eten geweest.

Er zijn natuurlijk ook nog wat feestjes geweest. Vorig weekend was er een house party in het studentenhuis wat tegenover het staff house zit. De meesten wisten niet eens dat er nog een studentenhuis in de straat was en eigenlijk niemand had contact met ze, maar ze hadden gehoord over onze maandelijkse house party's en wilden dat ook wel een keer doen. Ze waren zo aardig geweest om ons daarvoor uit te nodigen en we mochten zoveel mensen meenemen als we wilden. We verzamelden met alle mensen die wij hadden uitgenodigd bij ons thuis en hadden hier de pre-party. Lang nadat het feestje bij het studentenhuis begonnen was, besloten we om daar maar eens heen te gaan. Daar bleek het nogal leeg te zijn, wij waren met meer mensen dan dat zij zelf hadden uitgenodigd! Na een paar uur gingen we weer terug naar het staff house, waar we de after-party hadden. Veel mensen van het studentenhuis gingen weg van hun eigen feestje om bij onze after-party aanwezig te zijn, aangezien ze het hier gezelliger vonden dan op hun eigen feestje. Conclusie: het staff house geeft betere feestjes dan het andere huis :). Afgelopen weekend was er ook weer een house party, deze keer bij Deepak, een bekende van veel Internex mensen. Ook hier kwam het grootste deel van het feestje van het staff house en mensen die wij hadden uitgenodigd, maar dit was wel een erg gezellig feestje. Zo leuk dat de politie ook even mee wilde feesten. Helaas wilden zij een feestje zonder muziek, maar ze vertrokken gelukkig weer snel, dus toen konden we weer verder met het feest.

Vandaag had ik mijn eerste echte shift bij White Spot. Ik werk daar als een hostess, dus mijn taak is om de mensen die binnenkomen te begroeten, ze naar een tafel begeleiden, een praatje met ze maken zodat ze zich welkom voelen, ze wat uitleg geven over het menu en hun eerste drankjes opnemen, maken en brengen. En waar nodig de serveersters helpen als zij het druk hebben. Het is erg leuk om te doen, ik had hele aardige collega's en ook de manager was erg aardig. Morgen heb ik daar mijn eerste banquet shift. Het is een groep met 40 kinderen en 20 volwassenen, maar na een paar maanden in het staff house gewoond te hebben, kan ik die 40 kinderen wel aan!

Nu is het tijd voor mij om te gaan slapen. Bedankt voor al jullie lieve reacties steeds, dat vind ik erg leuk om te lezen!

Liefs Lindsey.

Bezoek uit Nederland!

Hoi iedereen!

De afgelopen weken waren een paar leuke weken. Ik kreeg bezoek uit Nederland: op vrijdag, 2,5 week geleden, kwamen mijn vader en Joyce aan in Vancouver. Ik ging natuurlijk naar het vliegveld toe om ze op te halen. Toen ze aangekomen waren, gingen we de huurauto ophalen en toen naar het hotel waar ze de eerste paar dagen zouden overnachten. Die avond hebben we niet veel gedaan, we gingen even wat eten en toen werd ik naar het staff house gebracht (wel luxe om niet op de bus te hoeven wachten, maar gewoon in de auto te kunnen stappen!)

De dag daarna ging ik de stad laten zien. We hebben heel wat gelopen die dag! We zijn langs het strand geweest, bij de haven, bij Canada place, bij het Pan Pacific hotel waar ik een aantal keer heb gewerkt, langs de beroemde Steamclock, enzovoort. De dag was zo voorbij! ‘s Avonds moest ik werken in een hotel in Burnaby, een plaatsje naast Vancouver. Ik had daar al eerder gewerkt en toen deed ik garderobe, wat op dat moment best saai was, omdat het zo rustig was. Deze keer werd mij weer gevraagd of ik de garderobe wilde doen en nu was het een stuk leuker. Het was heel erg druk die avond, er was niet eens genoeg plaats voor alle jassen. Er liepen constant mensen langs die even stopten om een praatje te maken en ik had heel erg veel fooi gekregen. Dat was dus een goede en gezellige avond!

De volgende dag was het helaas slecht weer. Het regende en was erg koud (maar niet zo koud als in Nederland op dit moment). In het bekende Stanley Park zit een overdekt aquarium, dus we besloten daarheen te gaan. Later op de middag gingen op weg met de skytrain, een soort van metro, maar dan rijdt die voor een deel ook hoog boven de grond. We gingen naar het casino, waar ik een aantal keer heb gewerkt. We zijn niet gaan gokken, maar het was leuk om te kunnen laten zien waar ik werk en wat ik dan allemaal doe.

De dag daarna was het nog steeds niet zo'n heel erg lekker weer, maar gelukkig was het wel droog. Deze dag gingen we naar the Capilano Suspension Bridge, een brug heel hoog boven de grond, midden in een bos. Het was in Noord-Vancouver, dus op de weg erheen moesten we over een andere bekende brug van Vancouver rijden, de Lions Gate Bridge. Toevallig had ik niet heel lang voordat ik naar Vancouver vertrok met Marije de film Final Destination 5 gekeken, en een deel van die film was bij deze brug opgenomen (in de film stortte hij in, toen wij erover reden gebeurde dat gelukkig niet). ‘s Avonds moest ik weer werken in Planet Veg. Mijn vader en Joyce brachten me erheen en kwamen ook even mee naar binnen om het te zien. Toen ze net weg gingen en ik klaar was om te beginnen met werken, vroeg mijn baas opeens of ik geen zin had om met hun mee te gaan. Ik had die avond eigenlijk helemaal geen zin om daar te werken, dus dat kwam mooi uit! Ik mocht dus gelijk weer weg! We zijn die avond verder niet meer ergens heen geweest, we maakten er een rustig avondje van en zaten gezellig tv te kijken in het hotel.

Dinsdag was het de dag om naar Whistler te gaan! We vertrokken ‘s ochtends al redelijk vroeg. De weg van Vancouver naar Whistler is een hele mooie weg. Ik heb daar alleen niet alles van meegekregen, want onderweg was ik nog even in slaap gevallen. Toen ik wakker werd was er opeens geen regen meer maar sneeuw en overal waar ik keek was het wit! We gingen even inchecken in het hotel en daarna gingen we naar het dorp toe om dat te verkennen en om ski en snowboard spullen te huren. Die avond merkte ik dat het wel lekker was om even weg te zijn uit het staff house. Nu had ik tenminste een goede douche (waar ik zo lang onder kon staan als ik wilde, ik hoefde hem even niet te delen met nog 5 andere mensen) en een heerlijk bed en het was schoon!

De vier dagen die volgen zijn we gaan snowboarden. Het was een erg mooi gebied met goede sneeuw. Het weer was niet perfect. Vooral als we ver naar boven gingen was het erg koud met veel wind. En het sneeuwde bijna elke dag. Maar het was heel erg leuk om daar eens gesnowboard te hebben! In Whistler was een pub genaamd Amsterdam. Voor de grap ging ik even op de menukaart kijken of ze daar ook bitterballen verkochten, en ja hoor, het stond op de kaart! Die moesten we dus even uitproberen! Helaas waren het niet de echte Nederlandse bitterballen, deze waren lang niet zo goed als die we in Nederland kennen.

Zondag was het weer tijd om terug naar Vancouver te gaan. We gingen eerst naar het hotel waar mijn vader en Joyce de rest van de week zouden verblijven. Daar gingen zij even inchecken en hun koffers naar de kamer brengen. Daarna gingen we wat eten in de stad. Na het eten gingen we naar een ijssalon, waar ze het lekkerste ijs hebben dat ik ooit heb gegeten. Toen we onderweg daarheen waren, zagen we een zwerver lopen met een apple laptop. Ik zei toen nog: 'Hoe kan zo'n man nou een laptop hebben!' Maar later kwam ik erachter hoe dat kon. Toen we terug kwamen op de hotelkamer hadden we een voicemail bericht van de receptie van het hotel. Er was ingebroken in onze auto die in hun parkeergarage stond en er was een roze koffer uit de auto gehaald. Dat was mijn koffer. We gingen gelijk naar de receptie toe en daar kwam een medewerker van het hotel aan met mijn koffer. Hij vertelde dat ze hem open hadden gevonden, dus ik moest even kijken of ik iets miste. Ik dacht meteen aan mijn laptop, die ik daarin had gedaan en inderdaad, toen ik mijn koffer ging controleren, zat die er niet meer in. Heel toevallig liep die zwerver die we ongeveer een uur daarvoor op straat zagen met precies dezelfde laptop als ik had, dus ik weet bijna wel zeker dat dat die van mij was. Er was een raam van de auto ingeslagen en toen wij de politie en het autoverhuurbedrijf gingen bellen, zouden de mensen van het hotel het raam met plastic dicht maken, want we konden pas de volgende dag naar het autoverhuurbedrijf toe. Toen we even later weer naar de auto gingen om mij naar huis te brengen, was dat plastic open gescheurd. Blijkbaar is er nog een tweede keer geprobeerd in te breken, maar toen hadden we gelukkig niks meer in de auto zitten. Toen ik thuis kwam, was er een nieuw kamergenootje gearriveerd, Victoria. Een erg aardig en gezellig meisje, ik kan het heel goed met haar vinden!

De volgende dag hadden we lekker uitgeslapen en daarna de rest van de middag besteed aan het zoeken van een nieuwe laptop. Dat was gelukt, dus ik had diezelfde avond al weer een andere! Alleen kan ik helaas alle gegevens die op die andere laptop stonden niet meer terug krijgen. ‘s Avonds gingen we naar een pub waar je poutine kan eten. Dit is een typisch Canadees gerecht met friet, vlees, kaas en een bepaald sausje, allemaal door elkaar. Het klinkt niet echt smakelijk, maar het scheen heel goed te zijn, dus dat moesten we toch maar proberen. En wat ik erover had gehoord was waar, ik vond het erg lekker!

De dag daarna gingen we naar Metropolis, een heel groot overdekt winkelcentrum in Burnaby. Daar waren we de hele dag gebleven.

De volgende dag gingen we weer wat van de stad bekijken. We zijn eerst naar China Town gegaan, waar we nog in een mooie Chinese tuin konden en daarna naar Granville Island, een klein eilandje onder de brug die naar downtown leidt. Op de terugweg gingen we met een hele kleine ferryboot weer terug naar downtown.

Daarna was het helaas al de laatste volle dag dat mijn vader en Joyce in Vanouver waren. We gingen die dag eerst naar het Queen Elizabeth Park, mijn favoriete park in Vancouver. Vanuit dat park heb je een heel mooi uitzicht op het hele centrum van Vancouver. ‘s Middags had ik een afspraak om samen met Victoria een appartement in het centrum te gaan bekijken. Daarna ging ik weer naar mijn vader en Joyce toe en toen gingen we naar Stanley Park. Daar hebben we de beroemde totempalen bekeken en we zijn er even rondgelopen. Op dat moment ging de zon onder, dus dat zag er erg mooi uit. Daarna gingen we uit eten en na het eten zijn we weer terug gegaan naar Queen Elizabeth Park. In het donker was het uitzicht op downtown Vancouver namelijk nog mooier, dus dat wilden we ook nog even zien.

Op vrijdag was het weer tijd voor mijn vader en Joyce om weer terug naar Nederland te gaan. Ze zouden ‘s middags om kwart over 4 vliegen, maar toen we op het vliegveld aankwamen, bleek dat ze vertraging hadden tot half 7. Ze gingen eerst even inchecken en hun koffers afgeven en toen besloten we om in de tussentijd nog even wat te gaan doen. We gingen weer naar downtown, daar is namelijk een uitkijktoren waar we nog wel even in wilden gaan. Daarna gingen we terug naar het vliegveld even lunchen en toen was het toch echt tijd om gedag te zeggen. Ik heb 2 hele leuke en gezellige weken gehad met mijn vader en Joyce, ik vond het heel erg leuk dat ze gekomen waren! Die avond ging ik naar het appartement van Biret en Birgitte, twee meisjes die ook een tijdje in het staff house hebben gewoond. Met nog een paar andere meiden hebben we er een leuk meidenavondje van gemaakt bij hun thuis en later in de stad.

Op de volgende dag hadden Victoria en ik een afspraak met de house manager van het appartement wat we hadden bekeken. We hadden besloten om het te nemen, dus het was tijd om het contract te tekenen. Het is nu dus officieel, 1 maart ga ik verhuizen. De locatie van het appartement is echt perfect, het is midden in downtown, bijna alles is op loopafstand. We zitten op de 22e verdieping van het gebouw. Het is niet erg groot, want het is een twee persoons appartement en we delen het met 4 meiden. Ook hebben we geen eigen slaapkamer, Victoria en ik gaan er een delen. Maar ik kijk er al heel erg naar uit om daar te gaan wonen! We hebben zelfs een inloopkast die Victoria en ik maar met z'n tweeën hoeven te delen. ‘s Avonds was het weer tijd voor een feestje. Tegenover ons huis zit nog een studentenhuis en zij gaven een house party en hadden het staff house daarvoor uitgenodigd. Het feestje begon bij ons thuis, daarna gingen we naar het andere studentenhuis toe en toen we terug kwamen in het staff house, ging het feestje daar nog even door. Het was zeker een geslaagde avond. Veel mensen vonden het blijkbaar zo gezellig dat ze niet meer weg wilden uit het staff house, want toen ik de volgende ochtend wakker werd, kwamen er opeens allemaal mensen tevoorschijn die overal in het huis hebben geslapen. Toen gingen we ons allemaal klaarmaken om weer naar een pub te gaan, want daar werd de finale van de superbowl uitgezonden. We moesten er al vroeg heen, omdat we met een grote groep waren en anders hadden we geen tafel, dus om 1 uur zaten we er al en de wedstrijd begon pas om half 4. Ondanks dat iedereen wel een beetje brak was en ik eigenlijk niks van het American football begrijp, was het toch erg gezellig. Na de wedstrijd ging ik nog wat eten met Amber, Biret en Birgitte en toen weer terug naar huis. Daar dachten Victoria en ik vroeg te gaan slapen, maar de avond verliep toch iets anders dan we hadden verwacht. Een van de jongens uit het huis kwam namelijk erg dronken thuis en hij was zo verschrikkelijk hilarisch, dat we de volgende 3 uur niks anders meer konden dan lachen. Uiteindelijk hebben we hem zijn bed in gesleept en was het voor ons toch ook wel tijd om te gaan slapen.

Het is een erg lang verhaal geworden deze keer, maar ik had ook erg veel meegemaakt! De volgende keer hou ik het korter!

Liefs Lindsey.

De eerste weken van het nieuwe jaar.

Hoi iedereen!

Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb en ik heb in die tijd weer heel wat meegemaakt.

Ik had iets gelezen over een Nederlands restaurant hier die ook bitterballen heeft. Toen ik dat aan Amber (ook uit Nederland) vertelde, kregen we daar allebei heel erg zin in, dus we besloten daarheen te gaan. Het was in een buurt waar we allebei nog nooit eerder geweest waren, dus het was nog even zoeken. Onderweg in de bus reden we nog langs en ander Nederlands restaurant die open was, maar omdat we niet zeker wisten of die ook bitterballen verkoopt, reden we toch verder. Uiteindelijk hadden we het restaurant om 2:50 gevonden, maar helaas, hij sloot om 2:30. Toen gingen we naar het restaurant die we onderweg tegen waren gekomen, maar toen we daar aankwamen, was ook die opeens gesloten. Daar ging onze bitterballen droom… Toen gingen we maar naar een winkelcentrum in Richmond waar we de rest van de dag doorgebracht hebben. Om de dag goed af te sluiten, gingen we daar ook wat eten en hebben we nog een warme chocomel gedronken bij de Blenz coffee waar Larissa aan het werk was.

De dag daarna kreeg ik een smsje van Loretta, een salsa vriendin van hier, of ik zin had om die avond met haar en een gezamelijke vriend van ons Jason naar een salsa feestje te gaan. Dat was weer een hele gezellige avond geworden. Na het feestje kon ik met de auto naar huis gebracht worden, maar onderweg kwamen ze opeens op het idee om nog even cheesecake te gaan eten. Toen ik vertelde dat ik nog nooit eerder cheesecake gegeten had, stond het plan vast. Ik móést het gaan proberen! Even later zaten we daar dan, om 1 uur ’s nachts nog aan de cheesecake.

De volgende dag was het oudjaarsdag. Iedereen was druk bezig met zijn feestjes plannen, maar ik had besloten te gaan werken die avond. Dat was geen goede keuze. Het heeft me wel heel veel geld bespaard en opgeleverd, maar om oud&nieuw door te brengen met collega’s die ik maximaal 1 keer eerder had gezien en daarna rond 4 uur in een leeg huis aan te komen is toch niet zo heel leuk. Van tevoren werd er ook gepraat over een after party voor het personeel na de shift, maar die is er nooit gekomen. We mochten wat champagne drinken en toen werden we door taxi’s betaald door het casino (waar ik die nacht had gewerkt) weer naar huis gebracht.

De eerste dagen van het nieuwe jaar heb ik voornamelijk doorgebracht met het zoeken van werk. Ik heb nog steeds mijn baantjes bij Planet Veg en EWR, maar allebei hebben ze niet veel werk op het moment, dus ik ben nu op zoek naar een full-time baan en dan wil ik weggaan bij Planet Veg. Maar het is moeilijker dan ik dacht om hier werk te vinden. Ik heb ook nog twee kamers bekeken, want ik ben nu echt van plan om uit het Staff House te gaan, maar die gingen het allebei niet worden.

Op woensdag had ik een afscheidsfeestje van Bruno. Hij ging op vrijdag weer terug naar Brazilië. We begonnen het feestje in zijn appartement en later gingen we met zijn allen naar een club Caprice. We hadden vrijkaartjes voor Caprice, die geldig waren tot half 11. We kwamen daar aan om kwart over 10, maar vervolgens lieten ze ons een kwartier buiten voor de deur wachten en toen we eindelijk naar binnen mochten, was het al half 11 geweest, dus waren de vrijkaartjes niet meer geldig. Typisch de manier hoe dat hier gaat… Maar alsnog was het een hele leuke avond geworden.

De dag daarna ging ik weer naar een salsa feestje. Ik heb daar de barman en dj al een tijdje geleden leren kennen en zij wilden mij na afloop naar huis brengen. Weer gingen we niet direct door naar huis, want ze hadden honger. Ik zat dus alweer ’s nachts in een restaurant na een salsa feestje, het lijkt wel een standaard patroon te worden!

Op zaterdag had ik weer een shift van EWR, deze keer was het in een hotel in Burnaby, een plaatsje naast Vancouver. Tot nu toe heb ik alleen nog maar diners gelopen, maar nu moest ik garderobe doen. Helaas was het daar erg rustig, omdat veel mensen gewoon in het hotel zaten en dus geen jas mee hadden. Ik had dus niet veel meer te doen dan een praatje maken met de mensen die voorbij liepen. Wel had ik een leuke fooi binnen gesleept, dat was dan wel weer leuk!

Ik heb die week ook met Amber gezocht naar een appartement. We hebben besloten om samen wat te gaan zoeken, want zij wil ook uit het Staff House, en dan is het toch leuker om samen ergens heen te gaan, dan alleen ergens een kamer te hebben. We hadden er een gevonden die ons wel leek, dus daar zijn we de week daarna heen gegaan. Het zag er allemaal heel mooi uit, maar toen we een paar dagen later opbelden om het te bevestigen, was het helaas al verhuurd.

Op zaterdag was het weer tijd voor een Staff House Party. Ik had een collega van het casino uitgenodigd en zaterdag middag kreeg ik opeens een smsje van hem of we een gratis dj wilden op het feest. Een vriend van hem vindt het leuk om muziek te draaien en dat wilde hij die avond wel op ons feestje komen doen. Dat was dus goed geregeld! Het was weer een geslaagd feestje. Er waren ongeveer 100 mensen gekomen. We hadden nog een verrassing voorbereid, de dag daarvoor hadden we een hele boel ballonnen opgeblazen en in een aparte kamer gestopt. Die kamer hadden we helemaal afgesloten. Om 12 uur riepen we iedereen naar de woonkamer en toen deden we de deur van de ballonnen kamer open, zodat alle ballonnen naar de woonkamer kwamen. Dat was een leuk idee, iedereen reageerde er erg enthousiast op! De volgende dag troffen we 2 kappote deuren aan en een enorm gat in de muur, maar toch was het een geslaagd feest!

Zondag ging ik even koffie drinken en de stad in met Larissa. Daarna gingen we wat eten bij de Japanner. We hadden voor de all you can eat menu gekozen. Het was allemaal zo lekker, dat we maar bleven bestellen. Na het eten zou Larissa nog mee naar huis komen, maar blijkbaar hadden we toch iets te veel besteld, want we waren allebei zo misselijk, dat we allebei liever op bed gingen liggen. De volgende keer moeten we dus toch maar wat rustiger aan doen met het eten!

Deze week heb ik voornamelijk besteed aan het zoeken van werk. Helaas tot nu toe nog zonder resultaat.

Morgen ga ik naar het vliegveld. Mijn vader en Joyce komen ’s middags aan in Vancouver!! Ik heb er al veel zin in en het beloven twee mooie weken te worden! Daarna komt zeker weer een verhaaltje.

Liefs Lindsey.

Kerst in Vancouver.

Hoi iedereen!

Ik hoop dat jullie een goede kerst hebben gehad. Het was wel vreemd om kerst te vieren zo ver weg van huis, maar ik heb erg gezellige dagen gehad. En ik heb nog een aantal cadeautjes en kerstkaartjes uit Nederland (en uit Gran Canaria!) ontvangen, dus dat was ook erg leuk! De 24^e hebben we met iedereen van het staff house een kerstbrunch gedaan. Iedereen kocht iets om te eten en zo hebben we een soort buffet gemaakt. Daarna ging ik met Amber en Birgitte naar de stad en hebben we gezellig koffie gedronken bij de Starbucks. ’s Avonds hadden we een kerstdiner van internex voor kerstavond. Amber, Birgitte en ik besloten om onder het genot van een fles champagne ons om te kleden en op te maken voor het diner. Het kerstdiner was in een erg mooi restaurant. Er waren veel mensen op komen dagen en we hebben er een gezellige avond van gemaakt. Ook had iedereen een cadeautje gekocht en daar hebben we die avond een soort van spel mee gedaan, zodat aan het eind van de avond iedereen met een cadeautje naar huis ging.

Op eerste kerstdag begon ik met een brunch met Larissa. We hadden een leuk restaurantje uitgezocht, maar toen we daar aankwamen, bleek die gesloten te zijn met kerst. Na heel even gezocht te hebben, hebben we een ander restaurantje gevonden die wel open was, dus toen hadden we alsnog onze brunch. Verder heb ik op de dag zelf niet zoveel gedaan en ’s avonds had ik er met Amber en Birgitte een filmavondje van gemaakt.

Tweede kerstdag wordt hier niet gevierd, maar hier is het de dag na kerst Boxing Day. In bijna elke winkel is dan een enorme uitverkoop. Ik ben met Larissa naar de stad gegaan. Het was enorm druk. Overal stonden rijen van minstens een half uur voor de pashokjes en bij sommige winkels was er zelfs een enorme rij om de winkel in te kunnen. Dat was leuk om te zien. We hoopten nog dat er van die gevechten om kledingstukken zouden komen, maar zo erg was het nog net niet!

In mijn vorige blog had ik geschreven dat ik ontslag had genomen bij Planet Veg, maar nog net op tijd had ik gehoord dat EWR na de kerst erg weinig werk heeft. Planet Veg heeft niet zoveel personeel, dus op de dag wat eigenlijk mijn laatste werkdag daar zou zijn, heb ik nog een mooie deal kunnen sluiten: Ik ga zoveel mogelijk werken bij Planet Veg, maar als ik een shift voor EWR kan doen, gaat dat voor. Het klopt inderdaad dat ze nu bijna geen shifts hebben, daar had ik niet echt op gerekent, dus dat valt wel tegen.

Ik had laatst een shift van EWR in een casino. Het was een super grote diner zaal met een podium, dus tijdens het diner kwam er een live band. Er waren daar hele gezellige collega’s, dit was mijn leukste shift tot nu toe! Ik was klaar met werken om half 3 ’s nachts en de volgende bus ging om half 4, dus toen stelde een van de collega’s voor om me naar huis te brengen. Hij bracht ook nog wat andere mensen naar huis, dus uiteindelijk zaten we met z’n zessen in zijn kleine auto. Met oud&nieuw ga ik daar ook werken. Ik kon kiezen tussen 4 locatie’s, maar ik had het hier zo gezellig de vorige keer, dus ik heb gekozen om weer naar het casino te gaan.

Ik ga zo weer werken bij Planet Veg en daarna is er weer een pub night en een afscheidsfeestje van Nikola.

Ik wens jullie allemaal een fijne jaarwisseling en ik hoop dat 2012 voor iedereen een goed jaar gaat worden! Dit was mijn laatste blog van 2011, de volgende komt in het nieuwe jaar!

Liefs Lindsey.